Εισπρακτικές Εταιρείες και Αθέμιτες Εισπρακτικές Οχλήσεις

Η οικονομική κρίση συνοδεύεται από ανεργία στον ιδιωτικό τομέα (ποσοστό 23%), συρρίκνωση ή κλείσιμο των ιδιωτικών επιχειρήσεων, φορολογική επιδρομή εναντίον των εργαζομένων (εκτός των αργόμισθων του δημοσίου που έχουν ασυλία) και αδυναμία εκπλήρωσης των υποχρεώσεων για στοιχειώδη διαβίωση.

Η κατάσταση αυτή μετατρέπει τη ζωή σε κόλαση και επιβαρύνει τους πολίτες (που δεν συνδέονται με την εξουσία) ακόμα και ψυχολογικά. Η δε ψυχολογική επιβάρυνση, σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες, μειώνει τη διάρκεια της ζωής.

Η κυβερνητική παράταξη, ασυγκίνητη από το δράμα των πολιτών (όμοια και η αντιπολίτευση), εξακολουθεί να διαχειρίζεται το δημόσιο χρήμα, που συγκεντρώνεται από την άδικη φορολογία και τα δανεικά, για να διορίζει οπαδούς και, κατά προτεραιότητα, συγγενείς (πρόσφατη η περίπτωση Πολύδωρα), υποτακτικούς και φίλους της.

Ταυτόχρονα λαμβάνει σποραδικά μέτρα εντυπωσιασμού και παραπλάνησης δείχνοντας υποκριτικά πως τάχα ενδιαφέρεται για τον λαό και πως συμπαρίσταται στο οικονομικό δράμα του.

Φαρισαϊσμό αποτελεί η πομπώδης κυβερνητική διακήρυξη περί της καθιέρωσης “νέου καθεστώτος” λειτουργίας των εισπρακτικών εταιριών, με στόχο την προστασία των καταναλωτών από “αθέμιτες εισπρακτικές οχλήσεις”.

Ο νέος όρος “αθέμιτες εισπρακτικές οχλήσεις” αντικατέστησε την αληθινή ονομασία της παράνομης συμπεριφοράς των εισπρακτικών επιχειρήσεων, οι οποίες σαν γύπες και ίαινες χίμηξαν εναντίον των αδύναμων πολιτών για να τους κατασπαράξουν. Υπήρξαν δε υπαίτιες ακόμη και θανάτων οφειλετών οι οποίοι προτίμησαν να θέσουν τέρμα στη ζωή τους, μετά από απειλές και εκβιασμούς, για να μην υποστούν τις οδυνηρές συνέπειες της αδυναμίας ικανοποίησης των τοκογλύφων τους.

Σαν “αθέμιτες εισπρακτικές οχλήσεις” χαρακτηρίστηκαν οι εκβιαστικές πιέσεις, οι απειλές και οι τηλεφωνικοί βασανισμοί από τους ειδικά εκπαιδευμένους υπαλλήλους των επαγγελματιών εκβιαστών, δηλαδή των “εισπρακτικών εταιρειών”, σε βάρος των οφειλετών των τραπεζών, πολλοί από τους οποίους πλήρωσαν δύο, τρεις ή περισσότερες φορές τα χρήματα, τα οποία πείστηκαν να πάρουν από τις τραπεζικές ανώνυμες εταιρείες, που εμφανίζονται όχι σαν τοκογλύφοι και αρπακτικά αλλά σα δήθεν…“πιστωτικά ιδρύματα”.

Συγκεκριμένα, αναγγέλθηκε η καθιέρωση ενός “νέου καθεστώτος λειτουργίας για τις εισπρακτικές εταιρίες με στόχο την προστασία των καταναλωτών από αθέμιτες εισπρακτικές οχλήσεις”!

Ειδικότερα, ο Δημήτρης Σπυράκος, γενικός γραμματέας καταναλωτή (άραγε πόσους γενικούς γραμματείς εκτρέφει το κρατίδιό μας;), με αφορμή τη δημοσίευση του νόμου 4038/2012 σχετικά με τις

“Επείγουσες ρυθμίσεις που αφορούν την εφαρμογή του μεσοπρόθεσμου πλαισίου δημοσιονομικής στρατηγικής 2012-2015” (ΦΕΚ 14 Α΄),

• ο οποίος στο  άρθρο 36 περιέχει διατάξεις που τροποποιούν και συμπληρώνουν τον νόμο 3758/2009 για τις
  
  
  “Εταιρείες Ενημέρωσης οφειλετών για ληξιπρόθεσμες απαιτήσεις”,

δήλωσε για την ενημέρωση των καταναλωτών που υφίστανται αντίστοιχες αφόρητες οχλήσεις, τ’ ακόλουθα:

«Οι νέες διατάξεις για την λειτουργία των εταιρειών ενημέρωσης οφειλετών (εισπρακτικές εταιρείες) θεσπίζουν συγκεκριμένους περιορισμούς και καθιερώνουν μηχανισμούς ελέγχου που ενισχύουν την προστασία της ιδιωτικής σφαίρας και τον σεβασμό της προσωπικότητας των πολιτών από πρακτικές παρενόχλησης. Ειδικότερα, οι σημαντικότερες αλλαγές είναι οι ακόλουθες:

(1) Οι εταιρείες μπορούν να αρχίσουν τις τηλεφωνικές επικοινωνίες για την ενημέρωση  του οφειλέτη για ληξιπρόθεσμη απαίτηση μετά την πάροδο δέκα ημερών από την ημέρα που αυτή κατέστη ληξιπρόθεσμη,

(2) προσδιορίζεται ένα συγκεκριμένο ωράριο για την επικοινωνία με τον οφειλέτη (09:00 έως 20:00) που περιορίζεται στις εργάσιμες μόνο ημέρες,

(3) η επικοινωνία καταγράφεται και τηρείται για ένα έτος προκειμένου να ελέγχεται η παραβίαση του νόμου σε περίπτωση καταγγελίας. Το περιεχόμενο της καταγραφής δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε βάρος του οφειλέτη. Ο οφειλέτης ενημερώνεται για την καταγραφή και τον σκοπό της

(με αυτήν την πρόβλεψη παρακάμπτεται, ουσιαστικά καταργείται, το άρθρο 19§1 του Συντάγματος που προστατεύει το ατομικό δικαίωμα της ελευθερίας της ανταπόκρισης και της επικοινωνίας και απαγορεύει απολύτως τις τηλεφωνικές υποκλοπές, τις παγιδεύσεις και τους εκβιασμούς. Ειδικά τους επαγγελματικούς εκβιασμούς),

(4) οι εταιρείες παροχής τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών οφείλουν να χορηγούν χωρίς επιβάρυνση στον οφειλέτη ή, μετά από καταγγελία του οφειλέτη, στην Γενική Γραμματεία Καταναλωτή, εντός δέκα ημερών από την ημερομηνία υποβολής της αίτησης, κατάσταση  με τα συναφή δεδομένα κίνησης των τηλεφωνικών συνδέσεων καθώς και τα αναγνωριστικά στοιχεία του κατόχου της τηλεφωνικής παροχής από την οποία πραγματοποιήθηκε η επικοινωνία με τον οφειλέτη προκειμένου να ελεγχθεί  καταγγελία για παραβίαση του νόμου,

(5) οι εταιρείες ενημέρωσης είναι υποχρεωμένες να τηρούν ηλεκτρικό αρχείο τηλεφωνικών επικοινωνιών ενημέρωσης στις οποίες προβαίνουν προς τον οφειλέτη και να χορηγούν τα στοιχεία αυτά στον οφειλέτη ή στη Γενική Γραμματεία Καταναλωτή, όταν τους ζητηθεί,

(6) οι διατάξεις για την προστασία των οφειλετών εφαρμόζονται όχι μόνο στις εταιρείες ενημέρωσης αλλά και στους ίδιους τους δανειστές (π.χ. πιστωτικά ιδρύματα) όταν προβαίνουν σε επαναλαμβανόμενη ενημέρωση,

(7) πέραν της εταιρείας ενημέρωσης που έχει εγγραφεί στο σχετικό μητρώο της Γενικής Γραμματείας Καταναλωτή, απαγορεύεται σε οποιοδήποτε άλλο φυσικό ή νομικό πρόσωπο να προβαίνει σε ενημέρωση οφειλετών,

8) εξασφαλίζεται η δυνατότητα επιβολής κυρώσεων, μεταξύ άλλων και από την Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, σε όλους όσοι παραβιάζουν τις διατάξεις του νόμου, και όχι μόνο στις εταιρείες ενημέρωσης.

Επισημαίνεται ότι προς τις υποχρεώσεις 3, 4 και 5 οι εταιρείες ενημέρωσης οφειλετών θα πρέπει να έχουν συμμορφωθεί στην τήρησή τους μέσα σε δύο μήνες από τη δημοσίευση του νόμου (δηλαδή μέχρι 02.04.2012).

Πλέον οι καταγγελίες των οφειλετών για συνεχείς την ίδια ημέρα ή σε συνεχόμενες ημέρες τηλεφωνικές οχλήσεις ή για οχλήσεις με παραπλανητικό ή απειλητικό ή οποιοδήποτε άλλο αθέμιτο περιεχόμενο ή οχλήσεις που συνεχίζονται και όταν λ.χ. ο οφειλέτης έχει προσφύγει στη δικαιοσύνη (εννοείται: στη “δικαστική εξουσία”) για ρύθμιση των οφειλών του, θα μπορούν να ελέγχονται κατά εφικτό και αποτελεσματικό τρόπο, να επιβάλλονται στους παραβάτες οι προβλεπόμενες κυρώσεις και να  διασφαλίζεται η τήρηση της νομοθεσίας. Ο πολίτης μπορεί πλέον να έχει ουσιαστική  προστασία από οποιονδήποτε κι αν προέρχεται η αθέμιτη και παραπλανητική πρακτική, είτε δηλαδή πρόκειται για “εισπρακτική εταιρεία”, πιστωτικό φορέα ή οποιονδήποτε τρίτο.

Η Γενική Γραμματεία Καταναλωτή, στην οποία οι καταναλωτές  μπορούν να ζητούν ενημέρωση και να υποβάλλουν τις καταγγελίες τους (τηλεφωνική γραμμή 1520), διαθέτει πλέον, με τη συνεργασία του θιγόμενου πολίτη, τα αναγκαία μέσα ελέγχου και επιβολής για την προστασία της προσωπικής σφαίρας των καταναλωτών από αθέμιτες εισπρακτικές οχλήσεις».

Παρά την παραπάνω ειδυλλιακή παρουσίαση του τρόπου δράσης των λεγόμενων “εισπρακτικών εταιρειών” (που έπρεπε να είχαν απαγορευτεί), η κατάσταση δεν άλλαξε, ούτε επιδιώχθηκε ουσιαστική βελτίωση.

Σκοπός ήταν να δοθεί η εντύπωση επικοινωνιακά, ότι τάχα ενδιαφέρεται η εξουσία για την τύχη των καταδυναστευόμενων οφειλετών, τους οποίους η ίδια καταδιώκει και αδικεί.

Με άλλα λόγια, η κρατική εξουσία, με αυτές τις νομοθετικές ρυθμίσεις, θέλησε και πέτυχε να νομιμοποιήσει την παράνομη δράση των εταιρειών πίεσης, εκβίασης και εκφοβισμού και, ταυτόχρονα, να καταστείλει τις έντονες διαμαρτυρίες που προκάλεσε η ασύδοτη δράση τους.

Εάν υπήρχε αληθινό ενδιαφέρον υπέρ των αδικούμενων οφειλετών, θα απαγορευόταν απολύτως η δράση αυτών των εταιρειών, οι οποίες δεν άφησαν διάταξη του ποινικού κώδικα, ούτε κανόνα της ηθικής που να μην παραβιάσουν με δόλο.

Οι υπάλληλοι των κατ’ ευφημισμό ονομαζόμενων “εισπρακτικών εταιρειών” (πρόκειται για συμμορίες ή οργανώσεις εκβιαστών) είναι θρασείς, προκλητικοί και αναιδείς.

Εξακολουθούν ν’ απειλούν, να προσβάλλουν, να πιέζουν και να ενοχλούν τους οφειλέτες των ανώνυμων τραπεζικών εταιρειών, οι οποίες επίσης έχουν υπερβεί κάθε όριο ανοχής. Έφτασαν στο σημείο να προβαίνουν σε “καταγγελίες” των δανειακών συμβάσεων, απαιτώντας δεκάδες και εκατοντάδες χιλιάδων ευρώ μέσα σε αποπνικτικές προθεσμίες λίγων ημερών.

Τις συμβάσεις αυτές ερμηνεύουν αυθαίρετα οι ίδιες οι τράπεζες, παραβιάζοντας τον νόμο, επιδίδοντας εξώδικα έγγραφα “καταγγελίας” με δικαστικούς επιμελητές και με θυροκολλήσεις αυτών των εγγράφων σε κατοικίες και σε επαγγελματικές εγκαταστάσεις (σε καταστήματα, γραφεία, επιχειρήσεις παρουσία των πελατών τους, ώστε ο διασυρμός να γίνεται πιο αποτελεσματικός καθώς και η ηθική, κοινωνική και επαγγελματική ζημιά των αποδεκτών των έγγραφων καταγγελιών) ακόμα και μέσα στον Αύγουστο, κατά τη διάρκεια των δικαστικών διακοπών, κατά τις οποίες διακόπτουν πλήρως τη λειτουργία τους τα δικαστήρια και παύουν να εργάζονται δικαστές, εισαγγελείς και δικηγόροι.

Οι τράπεζες συνεχίζουν να παρανομούν και δεν πτοούνται, ελλείψει αποτελεσματικής κοινωνικής αντίδρασης.

Σε αγαστή συνεργασία με τις εντολοδόχους τους εισπρακτικές εταιρείες (τις εταιρείες εκβιασμού και καταπίεσης), συνεχίζουν το εναντίον των οφειλετών έργο τους.

Οι ανυπόφορες παρενοχλήσεις από τις λεγόμενες εισπρακτικές εταιρείες (που βαφτίστηκαν “εταιρείες ενημέρωσης”) και από τις τράπεζες έχουν ενταθεί.

Όμως, ο οφειλέτης μπορεί ν’ αντιδρά στις οχλήσεις, στις πιέσεις, στους εκβιασμούς, στις απειλές και στις επιθέσεις, ασκώντας όσα δικαιώματα παρέχονται σε αυτόν από το Σύνταγμα, τονίζοντας ότι δεν φταίει αυτός για την οικονομική κρίση, ούτε για την οικονομική του αδυναμία να ικανοποιήσει τις αδηφάγες τράπεζες, οι οποίες επιβαρύνουν, με μεθοδεύσεις (κόλπα), τις οφειλές με υπέρογκους, εξωπραγματικούς, τοκογλυφικούς και παράνομους τόκους, χωρίς μείωση της κύριας οφειλής.

Με άλλα λόγια ο οφειλέτης δεν απαλλάσσεται ποτέ από το χρέος, εκτός αν αντιδράσει, οργανωθεί και αντεπιτεθεί, αποκαλύπτοντας την παράνομη και αντικοινωνική δράση τόσο των ίδιων των τραπεζών όσο και των εταιρειών ενημέρωσης (των εισπρακτικών εταιρειών), απαιτώντας την οριστική διαγραφή των οφειλών, με την αξιοποίηση, εκτός των άλλων, του ν. 3869/2010, χωρίς να περιορίζεται στις “ρυθμίσεις” και “διακανονισμούς” με τους επαγγελματίες τοκογλύφους.

Εμμανουήλ Παπαδάκης

nomika-epilekta