Την ώρα, που στην Ελλάδα βιώναμε τις Άγιες Μέρες της Ανάστασης και του Πάσχα, στον διεθνή ορίζοντα τα μαύρα σύννεφα συσσωρεύονταν λίαν επικίνδυνα και για τα ελληνικά συμφέροντα. Η κατάσταση διεθνώς έχει ξεφύγει από το περίπου ειδυλλιακό, οικονομικά και πολιτικά, σκηνικό, που τεχνητά έστω είχε διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια. Τα νέα δεδομένα είναι εξαιρετικά πολύπλοκα και απειλητικά.
Κατ’ αρχάς, διαμορφώνονται για πρώτη φορά από τη δεκαετία του 1990, που είχε καταρρεύσει η σοβιετική αυτοκρατορία και πάλι συνθήκες ενός νέου Ψυχρού Πολέμου ανάμεσα στις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και τη Δύση από τη μια και την Ρωσία και τους συμμάχους της από την άλλη. Η δολοφονική απόπειρα κατά του ρώσου πρώην διπλού πράκτορα Σκριπάλ και της κόρης του στη
Βρετανία, πριν από μερικές εβδομάδες, σε συνδυασμό με τον συνεχιζόμενο, αμείλικτο πόλεμο στην Συρία, όπου η Δύση κατηγορεί την Μόσχα για την επίθεση με χημικά όπλα στην πόλη Ντούμα, που έχει προκαλέσει τον αποτροπιασμό της διεθνούς κοινής γνώμης.
Ουδείς αυτή την στιγμή μπορεί να προβλέψει την εξέλιξη αυτής της έντασης. Δεν είναι λίγοι οι διεθνείς αναλυτές, που βλέπουν ακόμα και θερμό επεισόδιο μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων με αφορμή την Συρία. Αλλά σε κάθε περίπτωση, ο νέος Ψυχρός Πόλεμος ανατρέπει τα δεδομένα και στην περιοχή μας, καθώς η Τουρκία του Ερντογάν έχει αλλάξει τις προτεραιότητες και τις συμμαχίες της, καθώς βρίσκεται πιο κοντά στους δύο χειρότερους εχθρούς των ΗΠΑ, την Ρωσία, από την οποίαν πλέον προμηθεύεται και στρατιωτικό εξοπλισμό, και το Ιράν. Απέναντι στην νέα αυτή πραγματικότητα, η Ελλάδα δείχνει να μην διαθέτει σοβαρή εξωτερικώ πολιτική, που θα της επέτρεπε να αντιμετωπίσει τυχόν σοβαρούς κινδύνους στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο.
Συγχρόνως, η νέα μεγάλη ανατροπή αφορά τα οικονομικά. Η τελευταία περίοδος, 2015-2018, που την χώρα κυβερνά ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν η καλύτερη διεθνώς, κι ιδίως για την Ευρώπη, οικονομικά εποχή της τελευταίας 20ετίας. Μετά την μεγάλη κρίση του 2008, η ευρωπαϊκή οικονομία, κυρίως και λόγω της διεθνούς ευφορίας αλλά και του προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ, το περίφημο QE, κατόρθωσε να ανέβει ραγδαία και να προσφέρει  μεγαλύτερη καταναλωτική δύναμη στους ευρωπαϊκούς λαούς. Μολονότι, η Ελλάδα του ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπόρεσε να ενταχθεί στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, ωστόσο ευνοήθηκε από την διεθνή ανάπτυξη κι έτσι διατήρησε κάποιο πλεονέκτημα χάρις στην αύξηση των εξαγωγών και του τουρισμού. Αν δεν ήταν αυτή η ευνοϊκή διεθνής συγκυρία, είναι βέβαιο ότι οι αλλοπρόσαλλες πολιτικές των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ θα είχαν βυθίσει την χώρα σε βαθύτερη ύφεση. Αλλά τώρα τα δεδομένα αλλάζουν και σε αυτό το επίπεδο.
Το Πρόγραμμα Ποσοτικής Χαλάρωσης τελειώνει. Και μαζί του η παγκόσμια ευφορία, που δεν αποκλείεται μέσα στους επόμενους μήνες να μετατραπεί σε παγκόσμια κρίση, που μοιραία θα πλήξει τους πλέον αδύναμους κρίκους της οικονομικής αλυσίδας, όπως είναι η Ελλάδα. Σε αυτό το ενδεχόμενο, για μια ακόμα φορά η κυβέρνηση δεν δείχνει να αντιλαμβάνεται τους κινδύνους κι η πατρίδα μας μπορεί να βρεθεί, εκτός μνημονίων, χωρίς την προστασία των δανειστών σε μια νέα λίαν επικίνδυνη πραγματικότητα, που ενδέχεται να αποδειχθεί το ίδιο η και περισσότερο επικίνδυνη από την κρίση του 2009-2010, που μας οδήγησε στην αγκάλη των δανειστών και των μνημονίων. Υπό τις συνθήκες αυτές, τι μέλλει γενέσθαι;
Αποτελεί εδραία πεποίθηση μας, την οποίαν διατυπώνω από τις φιλόξενες αυτές στήλες εδώ και μήνες, ότι ο Αλέξης Τσίπρας κι οι σύντροφοι του θα υποχρεωθούν να αποδράσουν από την εξουσία, που θα καθίσταται πλέον λίαν επώδυνη, μέσω εκλογών. Οι κάλπες θα στηθούν το αργότερο μέχρι τις αρχές Νοεμβρίου, ενδεχομένως και νωρίτερα. Με αποκλειστικό σκοπό να αποφύγει τη θύελλα, που είναι πιθανόν να έλθει μετά την τυπική ολοκλήρωση του Μνημονίου, τα τέλη του προσεχούς Αυγούστου. Δυστυχώς, για τη χώρα, η επόμενη κυβέρνηση, που εκτιμώ ότι θα είναι αυτοδύναμη κυβέρνηση της ΝΔ, θα παραλάβει «καμμένη γη». Εκτός κι αν η θυέλλα, με την μορφή ίσως κι ενός πολεμικού «ατυχήματος», που όλοι απευχόμαστε, την προλάβει πριν από το τέλος του καλοκαιριού…