Η Ιστορία Επαναλαμβάνεται ως Φάρσα για Όσους δεν Φροντίζουν να την Μάθουν

Και πάλι στο προκσήνιο το ψευδοδίλημμα "Ευρώ ή Δραχμή" του Παναγιώτη Μπαλακτάρη*

Η Ελλάδα υιοθέτησε το Ευρώ το 2001, αποτελώντας έκτοτε μέλος της Ευρωζώνης, δηλαδή, της ζώνης των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι οποίες οικειοθελώς κατήργησαν το εθνικό τους νόμισμα και πλέον χρησιμοποιούν το Ευρώ, ως μοναδικό νόμιμο νόμισμά τους. Η Ευρωζώνη είναι οικονομική και νομισματική ένωση κρατών μελών (όχι όλων) της Ε.Ε. Συγκεκριμένα, 19 χώρες μέλη της Ε.Ε. αποτελούν την Ευρωζώνη και κάποιες άλλες χώρες βρίσκονται στις διαπραγματεύσεις για να αποτελέσουν κι αυτές μέλη της. Για να γίνει κάποια χώρα μέλος της Ευρωζώνης απαιτείται να εκπληρώσει τα κριτήρια ένταξης, τα οποία τίθενται σε ανώτατο επίπεδο. Υπάρχουν, επίσης και χώρες, οι οποίες έχουν υιοθετήσει μονομερώς το Ευρώ ως εθνικό τους νόμισμα, όπως το Μαυροβούνιο, το Κόσοβο, αλλά και η Βόρεια Κορέα!!! 
Στρατηγική επιλογή της κυβέρνησης Σημίτη στα τέλη της δεκαετίας του ’90 αποτέλεσε η είσοδος της Ελλάδας στη ζώνη του Ευρώ. Κρίθηκε αναγκαίο από την τότε κυβέρνηση να γίνει ένας αγώνας δρόμου, προκειμένου η οικονομία της Ελλάδας να κατορθώσει να κάνει άλματα σε στιβαρότητα και σταθερότητα. Να δημιουργηθεί μια οικονομία, χωρίς ελλείμματα, όπερ απαιτείτο από τα «κριτήρια σύγκλισης» για την ένταξη, όπως αυτά είχαν καθορισθεί από την ευρωμήτορα Συνθήκη του Μάαστριχτ. Να μετατραπεί η οικονομία μας, με τη μείωση του πληθωρισμού και του δημοσίου χρέους, μεταξύ των άλλων, σε ισχυρή. Με τούτα και με εκείνα, η Ελλάδα εισήλθε στον σκληρό πυρήνα των χωρών της Ε.Ε., ούσα μέλος της Ευρωζώνης. Από την αντιπολίτευση στη χώρα μας κατηγορείτο η κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη, ότι όλες αυτές οι οικονομικές επιτυχίες της Ελλάδας, οι οποίες καθιστούσαν την πατρίδα μας ένα μικρό οικονομικό θαύμα, ήσαν επίπλαστες και αποδίδονταν με έναν χαρακτηρισμό. Αυτόν της «δημιουργικής λογιστικής». Πολλά λέγονταν, εξάλλου, για τις ειδικότερες και μυστικές συμφωνίες που είχαν γίνει μεταξύ του τότε Καγκελαρίου της Γερμανίας, GerhardSchroder και του Έλληνα Πρωθυπουργού, Κωνσταντίνου Σημίτη. Συμφωνίες, οι οποίες κατέτειναν και εν τέλει, κατέληγαν στην παράβλεψη της αρνητικής εικόνας βασικών οικονομικών μεγεθών, με μοναδικό σκοπό η Ελλάδα πάση θυσία να ενταχθεί στη ζώνη του Ευρώ.

          Για πολλοστή φορά στην ιστορία της πατρίδας μας, τα οφέλη ή τη ζημία από μία στρατηγική επιλογή, ήτοι την επικείμενη είσοδο στην Ευρωζώνη, δεν επεξηγήθηκαν επαρκώς στον πολίτη. Αντιθέτως, όπως πάντα, οι νηφάλιες επιφυλάξεις για την ένταξή μας στο Ευρώ και οι χρήσιμες συζητήσεις που γίνονταν καλύπτονταν τελικά από τις αντιπολιτευτικές και συμπολιτευτικές κορώνες. Πιστοί οι πολιτικοί των κομμάτων στην παράδοση της ένδειας των επιχειρημάτων τους, σκέπαζαν ένα από τα βασικότερα εθνικά ζητήματα με κραυγές ανοησίας και άγνοιας. Έτσι, οδηγηθήκαμε χωρίς να ερωτηθούμε από κανέναν στο Ευρώ, το οποίο από το πρώτο διάστημα εφαρμογής του προκάλεσε ανατίμηση των προϊόντων. 

          Ακολούθησαν επτά χρόνια ευμάρειας και ευδαιμονίας των Ελλήνων πολιτών και σχηματίσθηκε στην κοινωνία η ψευδής εντύπωση μιας οικονομικής ομαλότητας. Στην πραγματικότητα, η ελληνική οικονομία ανέβηκε γοργά για να κατακρημνιστεί με μεγαλύτερο γδούπο. Αυτό ακριβώς το διάγραμμα απότομης και ψεύτικης ανόδου αρχικά και κατάρρευσης τελικά, ονομάζεται φούσκα. Κι αυτή η φούσκα έσκασε στα χέρια των Ελλήνων πολιτών και στο πρόσωπο των πρωτεργατών του «θαύματος». Δεν μπορεί και δεν πρέπει να ξεχαστεί το γεγονός, ότι η κοινωνία είχε εξαπατηθεί από αυτήν τη στρατηγική επιλογή της κυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ.

          Ευθύνες τεράστιες έχει και η μετέπειτα κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, διότι ώφειλε να λάβει άμεσα μέτρα για την εξομάλυνση της οικονομίας. Ιδίως, μετά τη διενέργεια της απογραφής, την οποίαν η ίδια η κυβέρνηση προκάλεσε και μετά το τέλος της οποίας γνώριζε απολύτως την πραγματική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και έτσι μόνον εξηγείται το γεγονός, ότι όλοι οι προϋπολογισμοί αναθεωρούνταν κατά τη διάρκεια της εκτελέσεώς τους. Αυτό άνευ άλλου τινός αποδεικνύει τον σχεδιασμό στο πόδι, φανερώνει τη δημοσιονομική αστάθεια και αποκαλύπτει την κακή κατάσταση, στην οποία βρισκόταν η οικονομία.

          Πλέον, 14 ολόκληρα χρόνια μετά την είσοδο της Ελλάδας στο Ευρώ, η πατρίδα μας εν μέσω κλυδωνισμών, προσπαθεί να βρει την πορεία της ή μάλλον, να χαράξει μια καινούρια, ώστε να επιβιώσει το Έθνος και να ορθοποδήσουμε εν καιρώ. Εμφανίσθηκε, λοιπόν, μετά από τόσα χρόνια η «δημιουργική ασάφεια», παίρνοντας τα ηνία από την προκάτοχό της «δημιουργική λογιστική». 

          Ο Μαρξ έλεγε: η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα. Εμείς προσθέτουμε, ότι επαναλαμβάνεται με αυτές τις μορφές για όσους δεν την μαθαίνουν. 

          Κι εμείς οι Έλληνες, δυστυχώς, συνηθίσαμε στη «δημιουργική γνώση» και όχι στην πραγματική.

 

infognomonpolitics.blogspot