Αυθαίρετες χωρίς δίκη φυλακίσεις

Συχνά μαθαίνουμε από τα ΜΜΕ ότι προφυλακίστηκε ο διευθυντής μιας εταιρείας για χρέη στο δημόσιο, προφυλακίστηκε μετά την απολογία στον ανακριτή ο κατηγορούμενος για απάτη, προφυλακίστηκε η κυρία τάδε για απόπειρα ανθρωποκτονίας.

Προφυλακίστηκαν (όχι οι πολιτικοί, αλλά) η σύζυγος και οι θυγατέρες ενός που ενέχεται στο σκάνδαλο της “Ζήμενς” (Siemens), κατ’ εφαρμογή της “συλλογικής ευθύνης” του Ναζισμού και των συναφών απάνθρωπων μεθόδων. Η σύλληψη του ανήλικου γιού του κατηγορουμένου πατέρα αποσοβήθηκε την τελευταία στιγμή λόγω της λαϊκής αγανάκτησης και της κατακραυγής εναντίον του νεαρού ανακριτή.

Προφυλακίστηκε ο αδελφός του ερωτικού συντρόφου της θυγατέρας βουλευτή της αριστεράς, επειδή η θυγατέρα του βουλευτή και ο σύντροφός της ήταν τοξικομανείς και είχαν ανάμειξη σε διακίνηση ναρκωτικών.

Προφυλακίστηκαν οι αναμειχθέντες στο σκάνδαλο των στημένων ποδοσφαιρικών αγώνων (εκτός από τον αντιπρόεδρο του δικηγορικού συλλόγου Αθηνών, που εξαιρέθηκε και απτόητος συνεχίζει ν’ ασκεί τα καθήκοντα αντιπροέδρου του Δ.Σ.Α. και του μέλους του πειθαρχικού συμβουλίου του ίδιου συλλόγου) και, τελευταία, πληροφορηθήκαμε την προφυλάκιση του Γέροντος Εφραίμ, ηγουμένου της Μονής Βατοπεδίου, κατηγορούμενου εδώ και μερικά χρόνια για απάτη κατά του δημοσίου και υπέρ της Μονής του.

Αυτές όμως οι φυλακίσεις ή “προφυλακίσεις” είναι νόμιμες; Για ποιόν λόγο επιβάλλονται και από ποιους;

Αυτά τα ερωτήματα χρειάζονται απαντήσεις τεκμηριωμένες, τις οποίες δεν καταδέχονται να δώσουν οι αρμόδιοι ή, όταν ευδοκούν να δώσουν, είναι είτε κουτσουρεμένες, είτε ανεπαρκείς και υπερεκχειλίζουσες από φαρισαϊσμόκαι προσποίηση, με αναφορά στην “ελληνική δικαιοσύνη” και στο δήθεν ανέγγιχτότης.

Οφείλουν οι φαρισαίοι της πολιτικής και οι γραμματείς της δικαστικής εξουσίας ν’ απαντούν υπεύθυνα και να εξηγούν τους λόγους, για τους οποίους ορισμένοι, κατ’ εξαίρεση, πολίτες, επώνυμοι και ανώνυμοι, στερούνται του πολυτιμότερου ανθρώπινου αγαθού και δικαιώματος, δηλαδή της ελευθερίας τους, ενώ άλλοι, αν και κατηγορούνται για τη διάπραξη σοβαρότατων εγκλημάτων εναντίον κυρίως της πατρίδας, ουδέποτε διέρχονται τις πύλες των άθλιων φυλακών “μας”.

Η προφυλάκιση στη χώρα μας σαν μέτρο προληπτικό εναντίον δραστών σοβαρών εγκλημάτων χρησιμοποιείται εναντίον των αδύνατων καθώς και των εκάστοτε πολιτικών αντιπάλων των ισχυρών.

Έτσι, με απανθρωπιά και αναίδεια, κάποιος βουλευτής του ενός από τα λεγόμενα “κόμματα εξουσίας”, πρόεδρος της επιτροπής για την υπόθεση Βατοπεδίου, δήλωσε “δικαιωμένος” και, συνεπώς, ικανοποιημένος από την προφυλάκιση του γέροντος ηγουμένου!

Βλέπετε την αναλγησία, τη συναισθηματική αναισθησία και την πώρωση, με την οποία κοινωνικά επιφανείς και ισχυροί εξωτερικεύουν τη συμπλεγματική ικανοποίησή τους μπροστά στο τραγικό συμβάν της στέρησης από κάποιον (τον οποίον στοχοποιούν σαν αντίπαλό τους, αντίπαλο δηλαδή της κομματικής τους φατρίας) του πολυτιμότερου ανθρώπινου αγαθού, δηλαδή του ανεκτίμητου αγαθού της ελευθερίας.

Η διατύπωση όμως “ικανοποίησης” από τον πρόεδρο της επιτροπής της βουλής για το Βατοπέδιο δείχνει πως πραγματικά το βάρβαρο και παράνομο μέτρο της προφυλάκισης χρησιμοποιείται επιλεκτικά για σκοπούς άλλους από εκείνους για τους οποίους νομοθετήθηκε.

Η προφυλάκιση, σύμφωνα με τον νόμο, αποτελεί εξαιρετικό μέτρο που επιβάλλεται μόνο σε έκτακτες περιστάσεις, όταν άλλα μέσα δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν (όπως χρηματική εγγύηση, εμφάνιση σε αστυνομικό τμήμα σε τακτά χρονικά διαστήματα και απαγόρευση εξόδου από τη χώρα). Αποσκοπεί στο να εξασφαλιστεί η παρουσία του κατηγορουμένου στη διαδικασία της ανάκρισης και κυρίως ενώπιον του αρμόδιου δικαστηρίου, όταν και αν τυχόν παραπεμφθεί σε δίκη.

Μέχρι την παραπομπή σε δίκη καθώς και μέχρι να εκδοθεί αμετάκλητη καταδικαστική απόφαση εναντίον του, ο κατηγορούμενος προστατεύεται απολύτως από το λεγόμενο τεκμήριο αθωότητας. Δηλαδή τεκμαίρεται (θεωρείται) αθώος μέχρι να καταδικαστεί με αμετάκλητη δικαστική απόφαση, δηλαδή όταν η καταδικαστική απόφαση δεν θα μπορεί να προσβληθεί με ένδικα μέσα.

Το τεκμήριο αθωότητας αποτελεί θεμελιώδες ατομικό δικαίωμα, επειδή προβλέπεται από τον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που ισχύει σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση καθώς και στο κρατίδιό μας από 01.12.2009.

Με τις συνεχείς, παράνομες και βάρβαρες προφυλακίσεις εναντίον πολιτικών αντιπάλων των ισχυρών και εναντίον των αδύνατων, των ξένων και ασθενών η κοινωνία μας ανέχεται να παραβιάζονται θεμελιώδη και απαραβίαστα ανθρώπινα δικαιώματα, προκαλώντας την οργή των πολιτισμένων κρατών, της Δύσης και της Ανατολής. Η οργή αυτή στρέφεται αδιακρίτως εναντίον όλων των Ελλήνων και δυσφημίζεται η χώρα μας που ήδη δέχεται επικρίσεις και βολές από όλα τα σημεία του ορίζοντος.

Τις προφυλακίσεις επιβάλλουν οι περισσότεροι των ανακριτών, χωρίς έλεγχο των προϋποθέσεων και παρά τις προσπάθειες να εμποδιστεί αυτή η δυσερμήνευτη τακτική, που εγείρει ερωτήματα σχετικά με την ικανότητα των στελεχών της δικαστικής εξουσίας και την κατάρτισή τους.

Εξ αιτίας των παράνομων και αδικαιολόγητων προφυλακίσεων διαπιστώνεται ότι (α΄) η χώρα μας, ανάλογα με τον πληθυσμό της, διατηρεί τους περισσότερους προφυλακισμένους σε σύγκριση με όλες της χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ανατολικές και δυτικές, (β΄) οι προφυλακίσεις κατά κανόνα διαρκούν μέχρι το ανώτατο χρονικό όριο που είναι οι δέκα οκτώ μήνες, (γ΄) όταν προσεγγίζει να συμπληρωθεί το δεκαοκτάμηνο της προφυλάκισης, στόχος του δικαστηρίου που δικάζει την κύρια υπόθεση δεν είναι να διεξαχθεί η δίκη με βάση τους δικονομικούς κανόνες, δίκαια και άνετα, αλλά να τελειώσει η δίκη, όπως – όπως, πριν τη συμπλήρωση των δέκα οκτώ μηνών, επειδή οι δικαστές απειλούνται με πειθαρχικές συνέπειες για την παραβίαση των δεκαοκτάμηνου και την επερχόμενη απελευθέρωση των κατηγορουμένων, (δ΄) όταν πολλοί από τους άδικα προφυλακισθέντες απαλλάσσονται, στρέφονται εναντίον του δημοσίου και εισπράττουν σημαντικές αποζημιώσεις, τις οποίες, όμως, δεν πληρώνουν εκείνοι που επέβαλαν την προφυλάκιση, δικαστές και εισαγγελείς, αλλά το κράτος από τα δανεικά των διεθνών τοκογλύφων και (ε΄) χάνεται η εμπιστοσύνη των πολιτών στη δικαστική εξουσία και στην ικανότητά της να εκδίδει δίκαιες αποφάσεις και κρίσεις. Τη δικαστική εξουσία θεωρούν οι περισσότεροι σαν εχθρό που πρέπει ν’ αντιμετωπίσουν με κάθε μέσο.

Για την επιβολή άδικων, αδικαιολόγητων και παράνομων προφυλακίσεων ευθύνονται οι δικαστικοί και οι εισαγγελικοί λειτουργοί στην πλειονότητά τους, επειδή, όπως προκύπτει από τις κατά καιρούς ανακοινώσεις των συνδικαλιστικών τους οργάνων, των εκπροσώπων αλλά και μεμονωμένων από αυτούς, επιθυμούν και προκρίνουν να προφυλακίζουν τους κατηγορουμένους. Η τάση αυτή οφείλεται στο ότι, με την επιβολή ανεξέλεγκτα προφυλακίσεων, οι επιβάλλοντες αυτές αισθάνονται την ηδονή της δύναμης και της εξουσίας, όπως συμβαίνει σε όλες τις υπανάπτυκτες κοινωνίες και, επί πλέον, δεν διατρέχουν τον κίνδυνο πειθαρχικού ελέγχου.

Για να μην συνεχιστεί ο διασυρμός της χώρα μας εξ αιτίας των άδικων, παράνομων και αδικαιολόγητων αθρόων προφυλακίσεων, οφείλουν οι αρμόδιοι (της δικαστικής, της νομοθετικής και της εκτελεστικής εξουσίας) να πάρουν άμεσα όλα τ’ απαιτούμενα από τις περιστάσεις μέτρα.

Η κοινωνία μας επιβάλλεται να εξανθρωπιστεί, να εκπολιτιστεί και να ενταχθεί στον αιώνα που διανύουμε, με την άμεση απαγόρευση των προφυλακίσεων (που θα διατάσσονται σαν εξαιρετικό μέτρο, σε ελάχιστες περιπτώσεις και όταν δεν γίνεται αλλιώς), με την επιτάχυνση προσδιορισμού των δικών και την προστασία του πολίτη από τις άσκοπες διώξεις, με το σταμάτημα της ποινικοποίησης όλων των εκφάνσεων της κοινωνικής ζωής και με τον αποκλεισμό της δικαστικής αυθαιρεσίας.

Εμμανουήλ Παπαδάκης

 

nomika-epilekta